مواردی که در زندگی زوجین سبب اختلاف می شود

مواردي كه در زندگي زوجين سبب اختلاف مي شود

ب: ويژگي هاي فردي كه در امر زناشويي نقش منفي دارد.

1- خسّت: يكي از مواردي كه زندگي زناشويي را سخت و مشكل مي سازد؛ خسّت است.

در اين مورد سه حالت اتفاق مي افتد؛ نخست وضعيتي كه زن و مرد هر دو خسيس هستند كه در اين حالت مشكل رواني ندارند؛ ولي زندگي مرفهي نخواهند داشت. دو حالت ديگر آن است كه زن يا خسيس باشند.  در اين دو حالت زندگي هم از نظر رواني و هم از نظر رفاهي براي دو طرف شرايط سختي خواهد داشت.

2- عصبانيت: زن يا مرد عصباني زندگي را بر ديگري دشوارمي سازد. حساسيت هاي بي مورد و پرخاش و توهين و بي احترامي صفات مذمومي هستند كه علاوه بر آن كه طرف مقابل را ناراحت مي كنند، به خود شخص نيز زيان مي رسانند. در چنين مواقعي بايد آرامش خود را حفظ كرد، آنگاه خشم همسر را آرام و توجه او را به امور ديگري جلب نمود و براي پالايش رواني او گفتگويي دو نفره انجام داد تا وي  با بيان ناراحتي ها آرام گيرد.

3- دورويي: زن و مردي كه با دو شخصيت با هم مواجه شوند و در ظاهر و باطن يك رنگ نباشند؛ زندگي مطلوبي نخواهند داشت. زندگي اي كه در آن صداقت و صميميت نباشد؛ اعتماد و اطمينان از آن رخت بر خواهد بست و اضطراب و تزلزل رواني بر آن حاكم خواهد بود.

4- دروغ: فرد دو رو كسي است كه تظاهر به نيكوكاري و پاكدامني مي كند ولي در باطن طور ديگري مي باشد؛ امّا دروغگو كسي است كه هر جا مصلحت و نفع خود را بسنجد واقعيت را تحريف مي كند و بنا به ميل خود كردار و رفتارش را تنظيم مي نمايد. دروغ نيز مانند دورويي بنيان خانواده را متزلزل مي كند و اعتماد را از بين مي برد.

5- پنهان كاري: پنهان كاري عبارت از آن است كه يكي از زوجين بدون نظر و اطلاع همسر خود و در غياب او مبادرت به انجام اعمالي بنمايد و اين اعمال را چه خوب و چه بد از همسر خود پنهان دارد. چنين رفتاري ولو به نفع خانواده باشد ، اعتماد را از بين مي برد. گاه اين گونه رفتارها در جهتي است كه فرد به نفع خود و يا خويشاوندان نسبي و به ضرر همسر و زندگي مشترك انجام مي دهد. اين گونه اعمال بتدريج بنيان خانواده را به هم مي ريزد ،  هر يك از زوجين را نسبت به رفتار ديگري بدبين و ناراحت مي نمايد و به عكس العمل وا مي دارد.

6- پرخاشگري و خشونت: پرخاشگري به رفتاري اطلاق مي شود كه " هدفش اعمال صدمه و رنج" باشد. مثلاً زني كه غذاي مورد علاقه شوهرش را نمي پزد و يا آن را مي سوزاند ، يا شوهري كه از زنش مرتباً انتقاد مي كند و به او غـُر مي زند. هر يك از اين رفتارها بخشي از عناصر يك رفتار پرخاشگرانه بوده و موجب از هم پاشيدگي بنياد زندگي زناشويي مي گردد. خشونت و عكس العمل هاي زننده و شديد چه از طرف زن و چه از طرف شوهر قدرت تحمل طرف مقابل را تضعيف مي نمايد و زندگي را براي هر دو مشكل مي سازد. در خانواده اي كه خشونت حاكم است ،عاطفه و رفتار انساني رخت بر مي بندد و محيط تربيتي نامناسبي از نظر تربيت فرزندان ايجاد مي شود.

7- لجاجت: از ديگر عوامل بنيان كن در خانواده لجاجت است. اين حالت بين زن و مرد زياد ديده مي شود و گاه به جايي مي رسد؛ كه حركات لجوجانه به شكستن وسايل خانه منتهي مي گردد. چنانچه اين حالت، وضعيت افراطي به خود بگيرد ،  چه بسا به طلاق و از هم پاشيدگي خانواده منتهي گردد.

8- خودبيني و تحقير ديگري: خودبيني يا تصوير ذهني هر كس از شخصيت خويش ، از مجموع تصورهاي او درباره توانايي ها ، احساس ها ، انديشه ها ، آرزوها ، داوري ها ، و كوشش هاي وي تشكيل مي شود.

معمولاً كساني كه خود كم بين هستند، گرفتار عقده حقارت اند، و خود را كمتر، بي مقدارتر و زبون تر از ديگران احساس مي كنند؛ افرادي كه دچار خود بزرگ بيني هستند ؛ مبتلا به تكبر ، نخوت ، خودستايي و جاه طلبي اند ؛ چنين افرادي سعي مي كنند با تحقير ديگران ، بزرگ نمايي كنند. زن يا شوهري كه بخواهد همسر خود را تحقير كند، و خود را بالاتر احساس كند و خوبي هاي خود را به رخ ديگري بكشد ، با دست خود تيشه به ريشه زندگي زناشويي خويش مي زند.

9- بي انضباطي: مرد يا زني كه اساس رفتار خود را بر بي انضباطي قرار دهد ، مورد اعتراض همسر خود قرار مي گيرد. گاه بي انضباطي منجر به بي اعتمادي مي شود و گرمي و شادماني را از خانواده مي گيرد. مردي كه شب دير به خانه مي آيد و زماني را براي تفريح ، مسافرت و معاشرت با زن و فرزندان خود در نظر نمي گيرد، موجبات نارضايتي خانواده خود را فراهم مي آورد.

وجوهي از اختلاف هاي زناشويي

تفاوت هايي فردي يك اصل مسلّم غير قابل انكار است كه براي نظام اجتماع و طبيعت ضروري است. به پيروي از اين اصل طبيعي، بين زن و شوهر اختلاف وجود دارد و تا زماني كه اين اختلاف ها فاصله زيادي نداشتهباشد  و با گذشت و چشم پوشي همآهنگ شود، مشكلي را ايجاد نمي كند. مواردي از اختلاف هايي كه ممكن است، منجر به ناهمنوايي و ناسازگاري شود، عبارت است از:

1- اختلاف در خواسته ها: يكي از عواملي كه در انتخاب همسر و زندگي زناشويي بايد مورد توجه قرار گيرد ، خواسته هاي زن و شوهر است. زن يا شوهري كه داراي خواسته هاي ايده آل و متفاوت از ديگري باشد و در تعديل آن اقدام نكند ؛ احتمال ناسازگاري در زندگي زناشويي از اين جهت وجود خواهد داشت.

2- اختلاف در سليقه ها و علاقه ها: وجود اختلاف سليقه و علاقه در افراد طبيعي است؛ ولي چنانچه در برنامه هاي زندگي خانوادگي، اين اختلاف در جهت هماهنگي بين زن و شوهر تعديل نشود؛ احتمال آن دارد كه به ناسازگاري منتهي گردد.

3- اختلاف در ديدگاه ها: انسان موجودي است با آرزوهاي نامحدود ، او هر چه بيشتر داشته باشد ؛ بيشتر هم مي خواهد و برآورده شدن هر نيازي به جاي كاستن از آرزوهاي انسان ، نيازهاي تازه اي را هم بر مي انگيزاند. چنانچه زن و شوهري با ديدگاه ها و آرزوهاي متفاوت كه احتمال حصول به آن كم باشد ؛ نتوانند در زندگي زناشويي خود هماهنگي ايجاد كنند ، زندگي شاد و موفقي را نخواهند داشت.

4- اختلاف در خلق و خوي: بعضي افراد عصباني ، خشن ، متكبّر، خودخواه ، از خود راضي ، و بعضي داراي روحيه اي گرم ، خوش برخورد ، متواضع و مردم دوست مي باشند ؛ بنابراين توافق اخلاقي در صدر عوامل انتخاب همسر قرار دارد.

5- اختلاف در ميزان هوش: اختلاف سطح هوشي همسران نسبت به يكديگر ، ممكن است  در زندگي زناشويي آنان مشكلاتي ايجاد نمايد. بنابراين در نظر گرفتن بهره هوشي و اختلاف سطح معقول در اين زمينه خالي از اهمّيت نيست.

6- اختلاف در ابعاد معنوي: مرد و زني كه از نظر رعايت و پايبندي به امور معنوي اختلاف سطح دارند ، زندگي بي دغدغه اي نخواهند داشت. بنابراين در امر ازدواج بُعد اعتقادي به ويژه جنبه هاي معنوي آن بايد مورد توجه خاص قرار گيرد.